De Tuldania familie kreeg de afgelopen dinsdag het bericht dat op 85 jarige leeftijd Cees Smolders een nestor met verdiensten voor onze club is overleden. 

Cees werd op 1 juli 1959 op 19 jarige leeftijd lid van onze vereniging.

Als bijna onstuitbare rechtsbuiten snelde hij voornamelijk in het tweede elftal langs zijn verdedigers. Bijna niemand was zo snel. Ook in het veteranenteam maakte hij met zijn snelheid furore.

In zijn veteranentijd, waarvan de wedstrijden vaak om 12.00 uur begonnen, kleedde Cees zich na de wedstrijd vaak snel om en spoedde zich met club- en leeftijdgenoten naar Willem II. 

Cees was van 1961 tot en met 1965 en van 1968 tot en met 1970 voorzitter van onze vereniging die door zijn enthousiasme en vasthoudendheid een nieuwe richting gaf aan Tuldania als verbindende factor voor de Esbeekse dorpsgemeenschap. 

In 1961 kreeg hij op 22 jarige leeftijd de voorzittershamer als het ware toegeschoven door een nieuw bestuur na een woelige bestuursperiode. Hij was er trots op en vervulde zijn functie, ondanks zijn jonge leeftijd, met verve. Cees had het hart op de tong en daar heeft ook Tuldania de vruchten van geplukt. 

Al snel bleek dat ook de bodem van de verenigingskas in zicht was. Een uitgebreid wild- en barakconcours bracht uitkomst. De zondagse kerkgangers werden na de Hoogmis als het ware naar binnen geroepen in het tegenovergelegen clubhuis Den Ouwe Jan en het aanstekelijke enthousiasme van de nieuwe voorzitter Cees deed met zijn Rad van Avontuur de guldens rollen. Een initiatief dat nog jaren herhaald werd. 

Hoogtepunt in zijn voorzittersperiode was ongetwijfeld het kampioenschap van het eerste elftal in seizoen 1962/63. Wat een feest. 

Niet onbenoemd mag de tomeloze inzet van Cees voor de Tuldania jeugd blijven. Hij raakte al op jonge leeftijd betrokken bij het wel en wee van Tuldania. Samen met Jan van Doormaal wist hij indertijd als jeugdleider het kampioenschap van de B-jeugd binnen te halen. Dit kampioenschap werd gevierd middels een rondrit per vrachtauto door Esbeek. 

Hij was ook de inspirator voor de toenmalige jaarlijkse culturele avonden in het parochiehuis met toneel en muziek door de Tuldania jeugdleden voor heel Esbeek en de deelname aan de NKS kampen waar hij samen met Jan van Doormaal als leider fungeerde.

Na zijn voorzittersperiode bleef Cees de activiteiten van het Bestuur kritisch volgen en stak zijn ongenoegen over zaken die volgens hem beter konden niet onder stoelen en banken. 

Later was Cees een trouwe supporter van zijn eigen voetballende zoon Ron.
Hij sloeg geen wedstrijd van hem over. Dat gold ook voor de derde helft in de kantine.

Naast het uitgangsleven in Esbeek en omstreken ging Cees ook wel eens de meet over naar Poppel met dancings als Mieke Pap of Sooike de Wit. Dit tot laat in de nachtelijke uren.

Een noemenswaardige herinnering, was de dag dat Jan Janssen de Tour de France won door in de laatste rit de Belg Herman van Springel uit de gele trui te rijden. Vergezeld van medekornuiten trok Cees die avond naar België om dit te vieren. Toen de aanwezige band even pauzeerde beklom Cees het podium en begon hij zingend voor de microfoon een ode te  brengen aan die Hollander, die de Belg mooi in de luren had gelegd. Dit optreden veroorzaakte een bestorming van het podium door aanwezige Belgen. Even leek het erop, dat de Belgische Revolutie van 1830, die ook op een muziekpodium begon, haar vervolg kreeg. Gelukkig bleef het uiteindelijk bij een onverstaanbare woordenwisseling en kon het strijdtoneel op aandringen van de café eigenaar zonder gevolgen worden verlaten. 

Kermisdagen werden na sluitingstijd vaak afgesloten met een ‘maaltijd’ in de vorm van eieren bakken. Ook hier trof je Cees vaak aan. Het maakte hem niet uit of dit festijn op het Hoogeind of Tulder plaatsvond. Zijn fiets bracht hem in het holst van de nacht overal. 

‘In Esbeek daar zingen ze zo’ is een van de regels uit het Tuldania clublied. Cees heeft als energiek lid van De TiPiCee’s deze klanken menigmaal laten horen bij feestelijke Tuldania gelegenheden. Ze traden op in een slipjas met voetbalbroek en naar eigen zeggen ‘Veur drie pintjes en unne kwatta een gegarandeerd succes’. De bourgondisch inslag van Cees kwam daarbij helemaal tot zijn recht. 

In 2010 ontving Cees de Gouden Tuldania Speld.

De Tuldania familie neemt afscheid van een lid met verdiensten voor haar vereniging maar mede daardoor ook een lid van verdienste voor heel Esbeek. 

Cees: “Cheerio”

Met dank aan Ad van de Wouw, Tiny Kolsteren en Steve Nieuwenhuis